tante Nina

Lieve Dieter,
Wat ik me het meeste herinner van jou is je rust en je onverstoorbaarheid. Ik was in verwachting van Anouk en Sven en kon niet weg met oudejaarsavond en dan zijn jullie komen logeren (konden je ouders eens weg). De dag erna gingen we een wandeling maken en vooraleer zo'n 4 pagadders klaar waren (ikke dat niet gewoon!!!) was ik al over mijn toeren, maar jij zat rustig onderaan de trap en vroeg om je schoenen vast te doen want anders kon je niet mee. Of het verhaal dat je papa met zijn kroost ging zwemmen en buiten tot de konstatatie kwam dat jij nog in het kleedhokje zat. Of bij jou thuis dat je rustig op de vloer zat en je nichtjes Inneke en Anouk je haar vol vlechtjes draaiden.
We hebben je niet dikwijls gezien want je was altijd een beetje een avonturier maar werden goed op de hoogte gehouden door je ouders : zoals het verhaal van die kerststal en dat je dan je spiksplinternieuwe slaapzak (kado van je bezorgde ouders) aan een landloper gaf, want die sukkelaar had die meer nodig.
En dan vertrok je met Kune naar jullie droombestemming : Schotland.
Dan zagen we je helemaal niet veel meer, maar we werden regelmatig voorzien van de nodige foto's via email en je trotse ouders.
Dieter waar je ook bent, op de eeuwige jachtvelden, we missen je en je zal altijd in ons hart blijven.
Tante Nina en nonk Marco