Sheltering elbow of Sutherland mounts
Tiny Caithness in blowing winds
Tormented coast and rolling waves
Twirling puffins and rock-resting seals
Living Caithness in blowing winds
Endless horizons, rainbow-filled lochs
Walking I still hear your happy soul
Whistling … in Caithness winds
Papa
Heel mooi Freddy. Bedankt.
BeantwoordenVerwijderenWij hier in the Caithness winds, denken ook nog heel de tijd aan Dieter he.
Frodi staat op mn schoot, en wijst (lachend) naar de fotos van Dieter die hier staan. Hopelijk zijn (en blijven) Frodi en Arden ook zo'n happy souls.
XXX
We twijfelen er geen seconde aan dat Dieter nog steeds heel nadrukkelijk bij jullie is.
VerwijderenDe tijd van het jaar en de komende "feestdagen" bezorgen me evenwel extra moeilijke momenten en een ervan probeerde ik van me af te schrijven, in het besef dat dit zeker geen hoogstaande poezie en bovendien steenkolen-engels is ... maar het komt van diep. En met de levenservaring die je de kinderen meegeeft komt dat wel in orde met die "happy souls".
Je moet niet zo bescheiden zijn papa! Je verwoordt je gevoelens echt zéér goed; en dat heeft ook Katrien me laten weten ivm je reacties (op de reis die ze momenteel maakt) op haar blog...
VerwijderenIk vind het ook heel mooi wat je geschreven hebt. Het citaat op Dieter z'n bank is hiermee wel zéér levend; 'there 's a natural mystic blowin' in the (Caithness) wind'...
Gedichtje
BeantwoordenVerwijderenSoms denk ik…
Waar ben je?
Waarom moest je zo dringend weg?
Een traan rolt over mijn wang…
Bij het zien van de kleurrijke bomen in de herfst
Bij het ruiken van het verdorde gras in de zomer
Bij het voelen van de koude van de eerste sneeuw
Bij het horen van de zingende merels in de lente.
Een glimlach speelt rond mijn mond
Als ik denk aan ons urenlange gefilosofeer
Als ik een tekening zie van het ventje op het brommerke
Als ik de CD tegenkom die je had gekocht voor de geboorte van mijn zoon
Als ik denk aan de dromen die je me toevertrouwde.
Ik heb je gezien
Je kwam in mijn droom binnengestapt
Ik vroeg “Hoe gaat het nu met je?”
Jij stak je duim omhoog en zei “Het is wel ok”
En je glimlachte en ik weende niet meer…
Tin
Ik vind het ook heel mooi papa. Bij de laatste twee zinnen kwamen er traantjes...
BeantwoordenVerwijderenLaat die wandelgidsen (even) voor wat ze zijn. Schrijf eens een gedichtenbundel! Je bent op dat vlak toch geen beginneling hé ;-)
Veel liefs, Jurgen