We hebben samen heel wat afgezworven ... in het begin niet altijd met je goesting want af en toe was je een beetje lui ... wat uiteindelijk een van je meest sympathieke kenmerken geworden is.
Maar je was ook een doorzetter, die hoe dan ook (met veel consideratie voor anderen mensen) z'n eigen weg volgde.
De laatste grote tochten die we samen deden moeten Mont-Blanc en Queyras geweest zijn.
En dan sloeg je je vleugels uit.
Die eerste tocht alleen naar het Lake-District bleef het door ons gevraagde seintje van veilige aankomst maar uit.
Uren te laat kwam het telefoontje dan toch. Een zwerftochtje door Londen had je de laatste trein (waar je met je goedkope ticket op mocht reizen) doen missen. De begeleider op de volgende trein stelde een onregelmatigheid vast en jouw antwoord was ... "maar ja, ik zit hier nu toch" ......
Samen met Kune trok je naar Schotland ... steeds verder noordwaarts ... steeds verder van huis.
Jullie leefden er heel eenvoudig maar perfect gelukkig.
Je eerste woonst op Arundi was een piepklein tuinhuisje.
Toen we er in september 2008 de eerste keer aankwamen om wat te helpen, vroeg je me (tot m'n grote verbazing) om mee jullie bed aan de muur te hangen ... om zo eronder wat plaats te maken voor het opbergen van je spullen ... "Keep it simple" was steeds je motto (alhoewel !).
De dag nadien maakten we een eerste wandeling in je kleine koninkrijk ... naar Broubster Forest en een klein, verscholen "loch" waar ik deze foto maakte van jou en de slapende Arden op je rug.
We zijn pas terug uit Schotland.
Donderdag 28 december maakte ik met je broer Jurgen een wandeling naar dezelfde plek, al lag er nu wel sneeuw. Op hetzelfde punt heb ik ook een foro van Jurgen gemaakt.
... Nooit was je zo ver ... en toch weer zo dicht bij ons.
Papa (en mama die niet aan een computer durft komen)
mooi...
BeantwoordenVerwijderen