Dit is een foto van eind mei 2012. Op zich geen bijzondere foto maar geeft me een vreemd gevoel omdat Dieter deze zelf genomen heeft op zn laatste trektocht (aan de zuidelijke punt van Schotland). Meestal nam hij sowieso al geen cameras mee op vakantie, en ik vond het toen ook al vreemd dat hij zichzelf getrokken had op die manier. Maar t heeft wel iets, kan het moeilijk uitleggen. Kune x

On the memory-trail

Dag Jongen,

Jurgen en ik hebben zopas een vijfdaagse trektocht gemaakt, van Crask Inn (even ten noorden van Lairg) naar Arundi, waar Kune en de kinderen ons opwachtten.

Je was er bij, daar in de "Outdoors" ...

Elke klim, gebukt onder een zware rugzak ...

Elke keer dat ik weer eens onderuit ging in een door het hoge gras verborgen kuil ...

Elke keer dat ik het niet meer zag zitten en de gedachte aan jou me er weer doorheen sleurde ...

Maar ook bij elke verfrissende slok water nadat de wind van Caithness me weer eens had uitgedroogd ...

Bij elke regenboog die verdween in het donkere water van een afgelegen loch ...

In de tent onder een uitgestrekte sterrenhemel "in the middle of nowhere" ...

't Was hard ... maar onvergetelijk mooi.

En we zijn er geraakt ... in Arundi ... samen.

Papa



Frodi wuift uit



lampion ter ere van Dieter - in de ardense bossen - januari 2013